ATmega8 - podstawowe podłączenie

Do rozpoczęcia pracy potrzebne nam będą oprócz samego mikroprocesora atmega8A w obudowie typu PDIP następujące elementy:

płytka stykowa (breadboard)
opornik 10kΩ
kwarc 11.0592MHz
mikroswitch
źródło zasilania
kilkanaście centymetrów kabla typu UTP (skrętki komputerowej). Ważne by był to drut nie linka.

Na początek wyjaśnienie celu posiadania kawałka skrętki. Otóż po zdjęciu osłony mamy 4pary drutów miedzianych, z których w łatwy sposób można zrobić bardzo przydatne zworki, które będą nieodłącznym elementem budowanych na płytce stykowej układów.

Jeżeli ktoś chce poczytać o samym mikroprocesorze atmega8 zapraszam do niniejszej strony.

Proponuję wydrukować sobie albo drugą stronę noty katalogowej mikroprocesora, albo dostępną w sieci naklejkę, którą można bez problemu wydrukować na kolorowej drukarce i przykleić klejem na swój układ. Wówczas proces podłączania kolejnych elementów do budowanego układu staje się prostszy i trudniej w nim o pomyłkę, która może prowadzić do uszkodzenia mikroprocesora, lub i całego układu elektronicznego.

Poniżej zamieszczam zdjęcie jak powinno wyglądać podstawowe podłączenie mikroprocesora (może trochę nieczytelne, ale poniżej znajduje się schemat zrobiony w programie Fritzing, oraz opis).

Następnie, w związku z możliwością programowania mikroprocesora za pomocą ISP (In-System Programming) dobrze jest wyprowadzić jeszcze dodatkowe 4 linie do obsługi programowania w systemie. Poniższe zdjęcie przedstawia jak można podłączyć dodatkowe linie ISP.

Poniżej ten sam schemat wykonany w darmowym programie Fritzing (rysunek odwrócony o 180° względem zdjęcia)

Powyższy projekt dla programu Fritzing można pobrać z tąd.

Dlaczego mikroprocesor nie ma nóżki “1” na polu “1”? Odpowiedź jest prosta, ze względu na późniejszą rozbudowę naszego układu – bazy. Dlatego serdecznie zachęcam do znacznego oddalenia mikroprocesora od krawędzi płytki. Dzięki temu dołożenie modułów będzie stosunkowo proste, i nie zajdzie potrzeba przesuwania całego układu w obrębie płytki tudzież tworzenia długich połączeń.

Ja złącze “1” w swoim mikroprocesorze umieściłem w linii oznaczonej numerem 18.

W związku z powyższym jak wynika ze schematu i zdjęć kolejne wyprowadzenia mikroprocesora należy połączyć w następujący sposób:

Do złącza “1” (~RESET), (linia 18 na płytce stykowej) należy podłączyć:
- opornik 10kΩ do VCC,
- mikroswitch do GND,
- niebiesko-biała zworka do programatora ISP która kończy się na linii numer 46 na płytce stykowej,

Między złącza “7” (VCC) a “8” (GND), (linie 24 i 25 na płytce stykowej) podłączamy niewielki kondensator ceramiczny na przykład 100nF,
Złącze “7” (VCC) podłączamy do linii zasilającej płytkę stykową VCC,
Złącze “8” (GND) podłączamy do linii masy na płytce stykowej,
Między złącza “9” (XTAL1/TOSC1) i “10” (XTAL2/TOSC2) wkładamy kwarc (ja używam 11.0592MHz o tym dlaczego można przeczytać w tym artykule)
Obydwa złącza “9” i “10” z mikroprocesora łączymy przez dodatkowe kondensatory ceramiczne (33nF) zwierające do linii GND. Ma to na celu odfiltrować ewentualne zakłócenia pochodzące z zasilania.
Złącza “17”, “18” i “19” mikro procesora, magistrala ISP kontrolera, z niej zrobionymi ze skrętki zworkami kolejno do linii numer 44, 43 i 45. (17<->44, 18<->43, 19<->45)
Wyprowadzenie “20” (AVCC) podłączamy do VCC,
Wyprowadzenie “22” (GND) mikro kontrolera do GND,
W związku z szykowaniem płytki pod programator ISP linię 48 na płytce stykowej łączymy z GND.

Gotowa płytka stykowa z osadzonym mikroprocesorem prezentuje się w następujący sposób: Zasilanie

Tak przygotowaną płytkę stykową należy jeszcze zasilić. W zależności od posiadanej wersji kontrolera będą to napięcia albo z przedziału 2.7V-5.5V dla ATmetga8L, 4.5V-5.5V dla ATmega8, oraz 2.7V-5.5V dla ATmega8A. Proponuję zaopatrzyć się w moduł zasilania dla płytek stykowych. Moduł taki ma wiele ciekawych rozwiązań. Po pierwsze stanowi bardzo stabilne połączenie z płytką, poza tym można go spokojnie zasilić z zasilacza nawet 9V a on za pomocą zamontowanych na nim stabilizatorów napięcia dostosuje je tak, aby nie upalić układu, dodatkowym atutem są dodatkowe wyprowadzenia 3.3V oraz 5V z których można zasilić inne podzespoły elektroniczne (silniczki, wzmacniacze, czujniki). Moduł taki wygląda w następujący sposób: